Tennis kan sinds mei weer goed worden beoefend, natuurlijk wel met inachtneming van de geldende regels en richtlijnen. En dus is tennis ook een optie voor velen die andere sporten momenteel niet of nauwelijks op de gebruikelijke manier kunnen beoefenen. TC ’t Nijlân uit Leeuwarden speelde hier goed op in en zette samen met tennisschool Tennislife een succesvolle samenwerking op, waarvan zowel zijzelf als de omliggende verenigingen profiteren.
De coronatijd biedt verenigingen soms kansen, hoe gek dat wellicht ook klinkt. Veel sporters die tijdelijk niet bij hun eigen sportclub terecht kunnen, vinden het nu eenmaal heel leuk om eens een tennisracket op te pakken. Dat merkt ook Frank Zeer, eigenaar en tennisleraar van Tennislife. Hij verzorgt al vier jaar lang tennislessen bij TC ’t Nijlân, de vereniging waar hij vroeger zelf ook lid was. “Samen met TC ’t Nijlân organiseren we nu tennistrainingen voor degenen die ineens niet meer kunnen voetballen of hockeyen. Wij bieden namens de tennisschool de trainingen aan, op de banen die TC ’t Nijlân faciliteert. Die samenwerking brengen we als één pakket naar buiten.”
Mooi gebaar
Jos Klute, voorzitter van TC ’t Nijlân, is meer dan tevreden met de manier waarop zijn vereniging samen met Tennislife omspringt met de coronacrisis. Gezamenlijk laten zij zien hoe je elkaar kunt steunen in deze moeilijke tijden. “Andere sportverenigingen hebben het in deze periode nog zwaarder dan wij. Daarom staan wij dertig procent van de kosten voor de baan af aan de vereniging waar de sporters vandaan komen. Dat vonden we een mooi gebaar. Naast die sociale component geldt voor ons ook het commerciële aspect: we konden natuurlijk wat doen met de banen op momenten dat onze leden ze niet gebruikten. Niet om onze clubkas flink te spekken, maar zo spelen we nu wel ongeveer quitte op bijvoorbeeld de baanverlichting. Daar ben ik al blij mee.”
De totstandkoming van de trainingen is volgens Klute deels te danken aan de goede contacten die TC ’t Nijlân onderhoudt met andere verenigingen. “Nu helpen wij andere sportclubs door onze banen beschikbaar te stellen en een bepaald percentage van de opbrengst af te staan, maar omgekeerd zou de voetbalclub hetzelfde doen als de situatie daarom vraagt. Ik vind ook dat clubs onderling zo met elkaar om zouden moeten gaan. Toen wij dit bedachten, reageerden sommige tennisverenigingen uit de stad dat ze het een goed idee vonden en ook zoiets wilden organiseren. We hebben toen wel afgesproken dat wij de sportclubs uit ons deel van Leeuwarden zouden benaderen, zodat we geen overlap zouden krijgen.”
Geen concurrentie
Waar TC ’t Nijlân al een deel van de inkomsten afstaat, doneert ook Zeer nog een bepaald percentage van de inkomsten uit de tennislessen. “Twintig procent van de kosten voor een tennisles geven we aan de eigen vereniging van de sporters. We willen ook helemaal niet concurreren met andere sportclubs, we willen die sporters gewoon iets aanbieden gedurende de coronamaatregelen. Zo helpen we hen iedere week aan hun sociale momentje en hun beweegmoment. De tennislessen en de daaraan gekoppelde percentages voor de eigen sportvereniging, lopen zolang de maatregelen geldig zijn. Zodra de voetballers weer naar hun voetbalclub kunnen, stoppen de tennistrainingen per direct. Ook dat ligt in lijn met het feit dat wij niet met andere sporten willen concurreren. We willen ze helpen.”
Lachen, gieren, brullen
De tennislessen bevallen tot nu toe hartstikke goed. Momenteel zijn er 24 nieuwe tennissers, voornamelijk voetballers, die van het aanbod gebruikmaken. “Zij zijn echt laaiend enthousiast”, vertelt Zeer. “Dat is lachen, gieren en brullen op de baan. Als ze weer mogen voetballen, kiezen ze daarvoor. Maar als ze straks wat ouder zijn, gaan werken, misschien een gezin hebben en geen tijd meer hebben om verplicht drie keer in de week op het voetbalveld te staan, zou het goed kunnen dat ze lekker komen tennissen bij TC ’t Nijlân. Een kleine tachtig procent denkt er in ieder geval over na. Daar zijn de trainingen natuurlijk ook voor bedoeld. Het is een leuke, laagdrempelige kennismaking met tennis, een stukje promotie voor de sport en voor de vereniging. Ik ben er echt van overtuigd dat er een aantal blijft plakken.”
Klute beaamt dat: “Onze achterliggende gedachte is het behoud van de tijdelijke tennissers. Ze hebben nu kennis gemaakt met de sport en met TC ‘t Nijlân. Wij zijn een heel gezellige vereniging, doen veel met vrijwilligers en die sfeer proeven zij natuurlijk ook als ze hier op het tennispark komen. Zij kennen ons nu en wij kennen hen inmiddels ook, dat lijntje gaan we wel in stand houden. Daardoor denk ik dat er in de toekomst wel iets moois kan ontstaan uit deze situatie*.”
*De situatie ten tijde van dit interview was dat training voor volwassenen in groepen groter dan twee personen mogelijk was
